نقطه قوت شورای پنجم پاشنه آشیل آن شد

سیامک صدیقی؛ روزنامه نگار حوزه شهری
شورای پنجم شهر تهران با پشتوانه رای بسیار بالای مردم و با شعارها و چشم انداز تغییر در حوزه سیاست گذاری‌ها و ریل گذاری جدید در ابعاد کالبدی، زیست محیطی، اقتصادی، بهداشت و سلامت، فضای سبز، شفافیت و… آغاز به کار کرد.
شهروندان هم به همین شعارها و تغییر نگاه رای داده بودند و انتظار داشتند که تحولات را متناسب با برنامه‌های نامزدها احساس کنند، اما در عمل این اتفاق روی نداد.
چالش‌های گوناگونی مانع تحقق این شعارها شد، حواشی پیش آمده برای شهرداران تهران و انتخاب سه شهردار در چهار سال، همه گیری ویروس کرونا، تحریم‌ها و پایان اجباری بسیاری از قراردادهای شهرداری با کشورهای دیگر، کاهش اعتبارات شهری و… بخشی از این موانع بود.
اما معتقدم ابرچالش شورای پنجم شهر تهران، آن چیزی بود که از آن به عنوان نقطه قوت این شورا نام برده می‌شد؛ شورای یک دست.
به لحاظ اصطلاحی، شورا به معنای اظهار نظر خواستن از دیگران و دخالت دادن آن‌ها نسبت به یک امر و پرهیز از تک روی و استبداد رأی است. وقتی صدای مخالفی وجود نداشته باشد، و تلاش اعضا حتی در ظاهر نمایش یکپارچگی و هماهنگی صددرصدی باشد، خروجی کار نمی‌تواند مطابق انتظارها پیش برود. موضوعی که شورای ششم شهر تهران را هم تهدید می‌کند و می‌تواند آسیبی مشابه برای آن ایجاد کند.
یکی از خسارت‌های بزرگ به شورای شهر پنجم، همان طور که اشاره شد، انتخاب شهردارانی بود که کارنامه قابل قبولی ارائه ندادند. این در حالی است که ما در این شورا مهره‌ای به نام «محسن هاشمی رفسنجانی» داشتیم که هم متخصص حوزه شهری بود و هم محبوبیت بالایی داشت و در عین حال از ظرفیت اسمی آیت الله هاشمی بهره می‌جست.
تلاش برای عدم خروج او از شورای شهر، در حالی که حائز همه صلاحیت‌ها برای نشستن بر کرسی شهرداری تهران را بود، باعث شد هم شهر و هم شهروندان از پتانسیل بسیار مهمی برای تحقق شعارهای این شورا تنها به دلیل حفظ این یک‌دستی، محروم شوند.
به اعتقاد من، در صورتی که محسن هاشمی پس از حواشی ایجاد شده برای محمدعلی نجفی(اولین شهردار منتخب شورای پنجم) به عنوان شهردار انتخاب می‌شد، شورای ششم این شانس را پیدا می‌کرد که تلفیقی از اصلاح طلبان و اصولگرایان باشد؛ چرا که محسن هاشمی با ارتباط‌ها و شناخت خود، شهر را به سویی می‌برد که رضایت شهروندان افزایش بیشتری از وضعیت موجود داشته باشد.
به هر حال نباید چشم را بر تغییرات مهم این شورا مانند شفافیت، توجه به باغات، حرکت هر چند ناموفق در مسیر زیست پذیرتر شدن شهر و… بست.