پیمان شانگهای در ابتدا یک پیمان امنیتی و سیاسی بود که به مرور زمان به سمت یک پیمان اقتصادی حرکت کرد.

در تعاملات بین المللی یکسری موازنه قدرت چه از نظر سیاسی، اقتصادی و یا نظامی وجود دارد که اگر کشوری در این معادلات جایگاهی نداشته باشد طبیعتا در تمام چانه زنی های بین المللی دچار ضعف خواهد بود.

وی ادامه داد: عضویت دائم ایران در سازمان شانگهای باعث می‌شود تا ما به وسیله همراهی با تعدادی از بازیگران منطقه و دنبال ‌کردن سیاستی که چین و روسیه نیز در حال پیروی از آن هستند، وزن‌مان در منطقه و عرصه بین‌الملل افزایش پیدا کند. یکی از مشکلات ما، منزوی بودن کشور و قرارگیری در فضایی است که به راحتی تحریم می‌شویم.

«میخائیل اولیانوف» نماینده روسیه در سازمان‌های بین‌المللی در وین، از پیوستن ایران به سازمان همکاری شانگهای استقبال کرد.