زیرآبی رفتن برای تماشای نمایشگاه عکس

در سال ۲۰۱۱ یک عکاس مشهور به نام آندریاس فرانک، تصمیم گرفت نمایشگاه هنری اش را در زیر آب برگزار کند.

به گزارش تهران خبر؛ گالری ها و موزه ها همچنان مکان هایی رسمی و پذیرفته تلقی می شوند برای برپایی نمایشگاه های هنری و البته به رسمیت شناختن یک اثر. هرچند هنر پست مدرن در این سال ها با زیر سوال بردن این رسمیت، با تاکید بر اینکه هنر دیگر به مکان های مألوف و سنتی نظیر نگارخانه ها، گالری ها و موزه ها محدود نمی شود، سعی در خارج کردن هنر از نفوذ متولیان امور هنری داشته و در این مسیر موفقیت هایی هم در حوزه هنر عمومی و خیابانی رقم خورده است.

با این همه حتی هنرمندانی که در مسیر هنر خیابانی موفقیت های جهانی را به دست آورده اند و آثارشان با قیمت های گزاف خرید و فروش می شود، همچنان خود را از تجربه شیرین برگزاری یک نمایشگاه در گالری ها بی نیاز نمی بینند.

نمونه ای از این هنرمندان، بنکسی ـ گرافر معروف انگلیسی ـ است که در تمام این سال ها تلاش کرده است هویت خود را مخفی نگه دارد و بیشتر آثارش را در خیابان ها و در قالب نقاشی دیواری عرضه کند. تنها راه اثبات هویت آثار گران قیمت بنکسی، صفحه شخصی اش در فضای مجازی است؛ بر این اساس وقتی اثری جدید با مختصات کارهای این گرافر بر دیوار یکی از شهرهای انگلیس سر درمی آورد همگان منتظر می مانند تا این هنرمند با قرار دادن عکس نقاشی در حساب کاربری اش، مالکیت آن را تایید کند. با این همه حتی چنین هنرمند سرکشی هم تجربه برپایی نمایشگاهی از آثارش در یک گالری را از دست نداده است و در این سال ها نمایشگاه متعددی از گرافیتی ها او در کشورهایی چون ایتالیا، آمریکا، امارات و … برپا شده است.

ایسنا با چنین نگاهی و با محوریت قرار دادن اصل ماندگاری نمایشگاه های هنری در هر عصر و مکتب هنری، در خبرهایی جداگانه مروری خواهد داشت بر عجیب ترین نمایشگاه هایی که در سال های اخیر در دنیا برپا شده اند.

سلسله خبرهایی که نگاهی به یک نمایشگاه هنری در زیر آب آغازگر آن است.

در سال ۲۰۱۱ یک عکاس مشهور به نام آندریاس فرانک، تصمیم گرفت نمایشگاه هنری اش را در زیر آب برگزار کند. این نمایشگاه با عنوان «دنیای غرق شده» در کشتی وندنبرگ در حوالی فلوریدا بر پا شد. فرانک گفته بود که این نقاشی ها در حقیقت عکس های دستکاری شده ای هستند که نحوه زندگی، فرهنگ و تاریخ زندگی اروپایی را تداعی می کند. به این منظور او مدل هایش را با لباس هایی از مردم دهه ۴۰ و ۵۰ میلادی به استودیو برد و تصاویری از آن دوره اروپا را بازسازی کرد. در حقیقت او با این کار زندگی را به کشتی وندنبرگ که در سال ۲۰۰۹ غرق شده بود بازگرداند.

از این نمایشگاه به عنوان یکی از منحصر به فردترین نمایشگاه های هنری سال های گذشته یاد می شود. با این همه عکس هایی که آندریاس فرانک با پوششی خاص از پلاستیک و شیشه آماده کرده و با کمک غواص ها، آنها را با آهنربا به دیواره کشتی متصل کرده بود، بعد از چند ماه به دلیل نمک و جلبک کم رنگ شدند. هرچند او بعدها نمایشگاه دومش را هم در همین کشتی غرق شده برپا کرد و این بار تابلوهایش را به وسیله شیشه های فلکسی پوشاند و با استفاده از قاب های فولاد ضدزنگ و چسب سیلیکون عایق بندی کرد.

بازدیدکنندگان برای تماشای این عکس ها باید از لباس غواصی استفاده می کردند.