ارتباط حضور در محل کار و ابتلا به کرونا

به گزازش تهران خبر؛ نتایج تحقیق جدید نشان می‌دهد، رفت‌وآمد طولانی‌مدت به محل کار ممکن است احتمال ابتلاء فرد به ویروس کرونا را افزایش دهد.

به نقل از نیوز، محققان دانشگاه کرنل ایالات‌متحده اظهار کردند: زمان رفت‌وآمد افراد و میزان ازدحام در خانه آنان می‌تواند پیش‌بینی کننده‌های خوبی برای ابتلا به کووید-۱۹ طی همه‌گیری باشد. همچنین تیم تحقیقاتی دریافته است، محله‌هایی که مردم برای رسیدن به محل کارشان ۴۰ تا ۶۰ دقیقه در آنجا رفت‌وآمد دارند، بیشتر نقاط مبتلایان به کووید (در ایالات‌متحده مناطق کانادایی‌ها) را نشان می‌دهد و این نتایج ممکن است منجر به تجدید نظر در نحوه طراحی شهری در دوران پسا کرونا شود.

تیمور دوگان، استادیار معماری در دانشکده معماری، هنر و برنامه‌ریزی اظهار کرد: ما در تلاش هستیم تا تعیین کنیم چگونه محیط ساخته‌شده بر انتشار ویروس تاثیر می‌گذارد.

دوگان ادامه داد: ما دریافتیم که تراکم مسکونی بالا و درصد بالای افرادی که با وسایل نقلیه عمومی در حال رفت‌وآمد هستند به میزان بالاتری از موارد ابتلا به کووید-۱۹مربوط نمی‌شود و به نظر می‌رسد، ازدحام خانوارها و زمان‌های رفت‌وآمد طولانی‌مدت بر تاب‌آوری خانواده‌ها، جوامع آسیب‌پذیر از نظر پزشکی و کل شهرها تاثیرگزار هستند.

شهرهای شلوغ خوب یا بد؟

این گروه اظهار کرد: مناطق شهری پرجمعیت و ازدحام جمعیت در خانه (افراد زیادی که زیر یک سقف زندگی می‌کنند) نیز مشکلاتی هستند که با تاب‌آوری در برابر ویروس ارتباط دارند. با وجود این، نتایج تحقیق کنونی نشان داد که مناطق شلوغ مانند شهر نیویورک در واقع عوامل دیگری نیز دارند که مانع از ازدحام بیش از حد می‌شود.

محققان بیان کردند: افرادی که در کلان‌شهرهایی مانند نیویورک که دارای تراکم جمعیتی فوق‌العاده‌ای است، زندگی می‌کنند معمولا از زندگی نزدیک به محل کار خود سود می‌برند.

آنان افزودند: رفت‌وآمد کوتاهتر مفهوم تاب‌آوری همه‌گیری را تقویت می‌کند. این نوع محله‌ها به‌طور کلی به ساکنان این امکان را می‌دهند تا پیاده‌روی کنند یا به محل کار خود بروند و کارهای روزانه خود را تنها در چند دقیقه انجام دهند.

دوگان توضیح می‌دهد: محله‌های با تراکم بالا لزوما از نظر انتقال بیماری بد نیستند. محله‌ای کاملا مخلوط در یک شهر می‌تواند مفید نیز باشد.

ساخت شهر ۲۰ دقیقه‌ای

محققان از داده‌های کدپستی استفاده کردند و آنها را با اطلاعات مربوط به مناطق شهری ترکیب کردند تا ارتباط بین تراکم جمعیت و میزان عفونت به کووید را تعیین کنند. یک نرم‌افزار طراحی به کمک رایانه به نام Urbano نیز با بررسی این اطلاعات، فاصله بین فروشگاه‌های موادغذایی محلی، پارک‌ها و مراکز خرید و میزان ابتلا به کووید را در آن مناطق بررسی کرد.

یانگ یانگ، محقق اصلی این تحقیق تاکید کرد: نرم‌افزار Urbano به جمع‌آوری، شبیه‌سازی و تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحرک شهری کمک می‌کند و به تصمیم‌گیران در مورد طراحی در ایجاد یک شهر پایدار و مقاوم امکان تصمیم‌گیری آگاه از تحرک را می‌دهد.

دوگان تصریح کرد: اینجاست که ما ایده شهر ۲۰ دقیقه‌ای را آغاز کردیم، مفهومی که در آن فرد می‌تواند تمام کارهای روزانه خود را در ۲۰ دقیقه با پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری انجام دهد.

وی در پایان گفت: این نوع الگوی طراحی شهری منافعی را نوید می‌دهد که شهرهای ما را بیشتر قابل زندگی، پایدار و مقاوم می‌کند. برنامه‌ریزان حرفه‌ای شهری می‌گویند که تحرک فعال، فعالیتی سالم است و اگر بتوانیم تردد وسایل نقلیه را کاهش دهیم می‌توانیم آلودگی و تقاضای انرژی را کاهش دهیم و جمعیت سالم‌تری داشته باشیم.

نتایج این تحقیق در نشریه Buildings and Cities منتشر شده است.