فرشچیان نگران آثارش بود – ایسنا

به گزارش تهران خبر و به نقل از ایسنا، سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر میراث‌ فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی، دوشنبه ۲۸ مهرماه ۱۴۰۴ در آیین افتتاحیه نمایشگاه «همای نگارگری ایران» که به یاد استاد فقید محمود فرشچیان در کوشک اراضی عباس‌آباد برگزار شد، با اشاره به روح مسئولیت‌پذیری استاد فرشچیان نسبت به آثار خویش تا واپسین روزهای زندگی اظهار کرد: در واپسین روزهای حیات، استاد فرشچیان در مکاتبه‌ای با دکتر پزشکیان نسبت به حفظ و صیانت از آثار خود ابراز نگرانی کرده بودند تا مبادا در گذر زمان دچار آسیب شوند. این رفتار، بیانگر آن است که ایشان تا آخرین لحظه عمر، دل‌نگران سرنوشت فرهنگی آثار خود بودند.

صالحی امیری خطاب به مسئولان فرهنگی کشور تاکید کرد: همه ما، به‌ویژه در وزارتخانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی، میراث‌فرهنگی و مجموعه‌های فرهنگی کشور، امانت‌دار میراث گران‌بهای استاد فرشچیان هستیم و موظفیم از این آثار صیانت کنیم و آن‌ها را به نسل‌های آینده انتقال دهیم. فرهنگ در طول تاریخ حیات دارد و انسان‌های فرهنگی در همه زمان‌ها مانا و ماندگار خواهند بود.

او در ادامه اظهار کرد: حضور در این مراسم، ادای احترام به ساحت مردی است که ایران زمین به او دین‌دار است. روح استاد فرشچیان همچنان بر فضای فرهنگی این سرزمین سایه افکنده و باور عمیق همه ما این است که آن مرد بزرگ در میان ما حیات روحانی دارد. ایران تا ایران است، فرشچیان نیز خواهد بود.

صالحی امیری با تبیین جایگاه استاد فرشچیان در حافظه تاریخی و فرهنگی ملت ایران، اظهار کرد: سرمایه‌ها دو گونه‌اند؛ سرمایه‌هایی که با عمر انسان پایان می‌یابند و از آن‌ها به‌عنوان سرمایه‌های مادی یاد می‌شود و سرمایه‌هایی که مانا و ماندگارند. استاد فرشچیان از شمار سرمایه‌های ماندگار ایران زمین است؛ سرمایه‌ای که تا زمانی که ایران در این جغرافیا حضور و ظهور دارد، نام و یاد او نیز زنده و پایدار خواهد ماند.

او تاکید کرد: استاد فرشچیان فراتر از خلق آثار هنری، معمار فرهنگ ایران زمین بود. هنگامی که از معمار فرهنگ سخن گفته می‌شود، منظور شخصیتی است که بنیان‌های هویت، ارزش و تداوم فرهنگی یک ملت را سامان می‌بخشد. فرشچیان یکی از بانیان هویت فرهنگی ایران است، جایگاهی که از آن باید به‌عنوان مقام والای معماران هویت فرهنگی یاد کرد.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با اشاره به جنبه انسان‌سازانه مکتب فرشچیان گفت: استاد فرشچیان در زمان حیات خود انسان‌هایی تربیت کرد و مکتبی پدید آورد که تا همیشه در تاریخ فرهنگ ایران، انسان‌ساز باقی خواهد ماند. شاگردان ایشان حامل فرهنگ، خلاقیت و گفتمان این استاد سترگ هستند و این جریان فرهنگی در نسل‌های آینده نیز استمرار خواهد یافت. در ادبیات فرهنگی ما، کمتر کسی به چنین جایگاه انسان‌سازی، حتی پس از حیات خویش، دست یافته است.

او افزود: استاد فرشچیان عامل حیثیت، اعتبار و غرور ملی ایرانیان در جهان بود. او به جامعه ایران اعتبار بخشید، حیثیت فرهنگی این سرزمین را ارتقا داد و پیام‌آور صلح، محبت و انسانیت بود. فرهنگ از جنس قدرت نرم است و استاد فرشچیان پرچم‌دار قدرت نرم ایران زمین به‌شمار می‌رفت. آثار او سرشار از پیام انسان‌سازی، هویت‌سازی، صلح و محبت است. بر این اساس می‌توان گفت که فرشچیان چشمه‌ای جوشان است که همه تشنگان فرهنگ و هنر در مسیر این چشمه سیراب می‌شوند.

وزیر میراث‌ فرهنگی، ‌ گردشگری و صنایع دستی در ادامه با اشاره به ایمان، تعهد و دلبستگی استاد فرشچیان به ایران، اسلام و اهل‌بیت (ع) بیان کرد: این هنرمند بزرگ با تمام وجود به ایران عشق می‌ورزید و همواره دغدغه ایران را در دل داشت. همگان مشاهده کرده‌اند که او چگونه با اخلاص و ایمان، آثاری در وصف اهل‌بیت (ع) خلق کرد؛ آثاری که در دیار خراسان و مشهد و در کربلا آفریده شد و تحسین بزرگان فرهنگ و هنر نه‌تنها در ایران بلکه در سراسر جهان اسلام را برانگیخت.

صالحی‌ امیری با تاکید بر ضرورت شناخت و ترویج مکتب فکری و هنری استاد فرشچیان، اظهار کرد: از این پس باید به مکتب فرشچیان به مثابه یک مکتب جامع فرهنگی، معرفتی و تمدنی نگریسته شود. این مکتب باید به نسل جوان آموزش داده شود تا بداند اگر امروز در این سرزمین احساس هویت، فرهنگ، شخصیت و انسانیت وجود دارد، ریشه در سرمایه‌های ماندگار و ارزش‌های بنیادینی دارد که بزرگان فرهنگ و هنر، همچون فرشچیان، برای ملت ایران به یادگار نهاده‌اند.

وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در ادامه در تحلیل ماهیت آثار استاد فرشچیان گفت: هر یک از آثار استاد فرشچیان تنها یک تصویر نیست، بلکه پیکره‌ای زنده از جسم و روح است. جسم اثر همان مجموعه زیبایی‌شناسی و ترکیب بصری است که مخاطب آن را می‌نگرد، اما روح اثر، حقیقتی است که انسان را به تأمل، تحرک و جوشش درونی فرامی‌خواند. هر بیننده‌ای در برابر آثار او، به‌ویژه آثار خاص و معنوی، دچار حیرت و احساس غرور می‌شود که در روزگاری زیسته است که با چنین بزرگی هم‌عصر بوده است.

انتهای پیام