منیر طه، نخستین ترانه‌سرای زن ایران درگذشت

منیر طه، سراینده دلنشین‌ترین ترانه‌ها که به «اولین زن ترانه سرای» معروف بود چهارشنبه ۱۰ اردیبهشت (۳۰ آپریل ۲۰۲۵) در ۹۶ سالگی در ونکوور کانادا چشم از جهان فرو بست.

به گزارش خبر آنلاین؛ منیر طه (طاها) نخستین ترانه‌اش «شب مهتاب» را در چهارده‌سالگی برای آهنگی به همین نام از علی تجویدی نوشت و این ترانه را با نام شهرزاد با گروه موسیقی تجویدی، با همراهی آواز حسین قوامی در رادیو خواند. وی در برنامه گل‌های رنگارنگ رادیو با علی تجویدی، غلامحسین بنان و مرضیه همکاری می‌کرد.

منیر طه متولد ۱۳۰۹ در تبریز بود، دکترای زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه تهران اخذ کرد و دکترای زبان و ادبیات ایتالیایی را از دانشگاه رم.

منیر طه مؤسس و مدرس بخش زبان و ادبیات ایتالیایی دانشگاه تهران بود، سرپرستی دپارتمان زبان‌های خارجی دانشگاه تهران و مدیریت دپارتمان زبان‌های خارجی دانشگاه تهران را نیز سال‌ها برعهده داشت. او بعد از انقلاب اول به ایتالیا و بعد به کانادا مهاجرت کرد و استاد زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا، ونکوور و… بود.

از کتاب‌های او می‌توان به: سرگذشت (۱۳۳۲- تهران)؛ دوراهی (۱۳۳۵- تهران)؛ مزدا (۱۳۳۶- تهران)؛ در کوچه‌ها، بازار‌ها (۱۳۵۸- تهران)؛ سینه‌ریز (۱۳۶۴- لس‌آنجلس)؛ پاییز در پرچین باغ (۱۳۷۵- ونکوور) اشاره کرد.

ترانه «عاشقی شیدا» که اول زنده‌یاد غلامحسین بنان و سال‌ها بعد زنده نام محمدرضا شجریان آن را خواند، از کار‌های منیر طه است.

مرا عاشقی شیدا

فارغ از دنیا

تو کردی، تو کردی

مرا عاقبت رسوا

مست و بی پروا

تو کردی، تو کردی

نداند کس، جانا، چه کردی

چه‌ها کردی با ما، چه کردی

دو چشمم را دریا

در افشان، گوهرزا

روان از چشم ما

گهرها، دریا‌ها

نه یک دم از جورت فغان کردم

نه دستی سوی آسمان کردم

منم اکنون، چون خاک راهی

غباری در شام سیاهی

اگر مهری رخشد، تو آن مهری

اگر ماهی تابد، تو آن ماهی

اگر هستی پاید، تو هستی

اگر بودی باید، تو بودی

بی لطف و صفا

باشد به خدا

بی تو هستی‌ها

از دیدارت، از رخسارت‌ای جان بینم، سرمستی‌ها

شمیم روح افزایی

مشکی، عودی

منیر بزم و راهی

چنگی، رودی