سگ ها عامل 9 درصد مرگ و میر کوالاهای استرالیایی

به گزارش تهران خبر و به نقل از تسنیم، ملیسا استرلینگ؛ کارشناس محیط زیست در دانشگاه سیدنی استرالیا در مقاله‌ای نوشته است: در استرالیا، نگهداری از سگ معمولاً با علاقه به طبیعت‌گردی و فضای باز همراه است.

اما بسیاری از ما یک واقعیت کلیدی را در مورد سگ‌هایمان فراموش می‌کنیم: آن‌ها شکارچی هستند حتی آن سگ کوچک و پشمالوی 5 کیلویی که بیشتر وقتش را روی زانوی شما می‌گذراند، از نوادگان شکارچیان راس هرم غذایی است و غرایز شکارچیانه‌اش می‌تواند در هر لحظه فعال شود.

اگرچه بسیاری از سگ‌های ما مانند اجداد دورشان مهارت‌های شکار ندارند (چون دیگر مجبور به شکار برای زنده ماندن نیستند) اما حیات‌وحش این موضوع را نمی‌داند.

تأثیر سگ‌های خانگی بر حیات‌وحش به‌خوبی مورد مطالعه قرار نگرفته و احتمالاً بسته به محیط متفاوت است. با این حال، شواهد خوبی وجود دارد که نشان می‌دهد سگ‌های خانگی، در صورت عدم نظارت، می‌توانند تأثیرات منفی بر محیط‌هایی که به آن‌ها می‌روند داشته باشند.

تأثیر سگ‌ها بر اکوسیستم‌ها

پنج روش اصلی وجود دارد که سگ‌های خانگی می‌توانند به محیط‌های طبیعی آسیب برسانند:

آسیب فیزیکی مستقیم از طریق رفتارهای شکارچیانه

اختلال از طریق تعقیب و آزار و اذیت حیات‌وحش

افزایش احتمال انتقال بیماری‌ها

اختلاط ژنتیکی که می‌تواند ساختار ژنی جمعیت‌های وحشی را تغییر دهد

افزایش رقابت برای منابع زیستی

سگ‌ها می‌توانند حیات‌وحش را بکشند

می‌دانیم که سگ‌ها توانایی آسیب زدن و حتی کشتن حیات‌وحش را دارند اما تعیین میزان وقوع این حوادث دشوار است زیرا بسیاری از موارد گزارش نمی‌شوند. اگرچه حیوانات کوچک‌تر مانند مارمولک‌ها، پرندگان گلایدر و صاریغ‌ها در معرض خطر بیشتری هستند، اما گونه‌های بزرگ‌تری مانند کوآلاها نیز ممکن است قربانی شوند.

یک مطالعه که به بررسی حیات‌وحش منتقل شده به مراکز توان‌بخشی حیات وحش در کوئینزلند پرداخته است، نشان می‌دهد در حدود 9 درصد موارد مرگ کوالاها، علت حمله سگ بوده است. این موارد اغلب منجر به آسیب‌های شدید یا مرگ می‌شود.

صاحبان سگ‌ها باید به‌ویژه نسبت به جمعیت‌های کوچک و محلی گونه‌های آسیب‌پذیر هوشیار باشند. یک مطالعه در منطقه پاتاگونیا در آرژانتین چندین مورد را نشان می‌دهد که در آن سگ‌ها با دسترسی به مناطق محافظت‌شده جزایر در زمان جزر، جمعیت‌های محلی پنگوئن‌ها را به‌شدت کاهش داده‌اند.

علاوه بر این، حمله سگ‌ها به حیات‌وحش می‌تواند برای خود سگ‌ها نیز خطرآفرین باشد. کانگوروها می‌توانند با اندام‌های قدرتمند خود از خود دفاع کنند، مارمولک‌های بزرگ با چنگال‌ها و دندان‌های تیز مجهز هستند و بسیاری از گونه‌های مار بسیار سمی هستند.

اختلال و آزار حیات‌وحش

ممکن است فکر کنید اگر سگ شما حیوانات وحشی را دنبال کند اما نتواند آن‌ها را بگیرد، خطری وجود ندارد، اما این تصور اشتباه است. حیوانات وحشی رفتارهای خود را برای رفع نیازهای تغذیه، تولیدمثل و استراحت بهینه‌سازی می‌کنند و تعقیب توسط سگ می‌تواند این رفتارها را مختل کند.

نظارت بر رفتار سگ‌ها

صاحبان مسئولیت‌پذیر سگ باید مطمئن شوند که سگ‌هایشان کمترین تأثیر ممکن را بر محیط اطراف، از جمله حیات‌وحش، دارند. این شامل آموزش فرمان‌پذیری عمومی سگ‌ها، به‌خصوص آمدن به فراخوان، می‌شود که می‌تواند از آسیب به حیات‌وحش و سگ جلوگیری کند.

استفاده از قلاده نیز در مکان‌های حساس یا در حضور گونه‌های آسیب‌پذیر ضروری است. همچنین، اگر سگ شما حیوانی را زخمی کرد، باید فوراً با سازمان‌های نجات حیات‌وحش تماس بگیرید یا حیوان را به دامپزشکی ببرید.

وظیفه ما به‌عنوان بازدیدکنندگان طبیعت این است که رفتاری محترمانه داشته باشیم و مطمئن شویم سگ‌هایمان نیز همین‌طور عمل می‌کنند.

این مقاله در مجله علمی theconversation منتشر شده است.

انتهای پیام/