فرارو | باباپنجعلی به پایتخت برمی‌گردد؟

علیرضا خمسه را با نقش ماندگار «بابا پنجعلی» در سال‌های اخیر بیشتر به‌یاد می‌آوریم، اما او به‌عنوان بازیگری در ژانر کمدی و سینمایی کودک و نوجوان شناخته می‌شود، در سابقه کاری خود نقش‌آفرینی در بیش از ۳۰ فیلم سینمایی و ۶۰ تله‌فیلم، سریال و برنامه تلویزیونی و چندین تئاتر را دارد. این روز‌ها نام او به‌عنوان بازیگر سریال «عفیف» به‌کارگردانی محمود معظمی به چشم می‌خورد. این سریال درباره آسیب‌های فضای مجازی است، البته او در فصل دوم سریال «چرخ‌گردون» نقش غلام عدسی را نیز بازی می‌کند.

به گزارش تسنیم، خودش خیلی دوست دارد باباپنجعلی به سریال «پایتخت» برگردد؛ کار‌های کمدی منتقدانه درست و حرفه‌ای ساخته شود و بسیاری از حرف‌ها که در این گفتگو از نظرتان می‌گذرد:

کمدی سالم کمدی متفکرانه است/ اگر نگذاریم نویسنده کارش را بکند…!

علیرضا خمسه این روز‌ها سختگیرانه‌تر انتخاب می‌کند و در پروژه‌های کمتری حضور دارد، به‌طورمثال در سریال «عفیف» حضور دارید یا «چرخ گردون ۲»؛ بسیاری امروز معتقدند که دیگر سریال‌های کمدی ما آن آثاری نیست که مردم را بخنداند و شاید بیشتر از آن به لودگی و ابتذال برود و اثرات آن در برخی از فیلم‌های سینمایی وجود دارد، نظر شما دراین‌باره چیست؟

کمدی راستین کمدی‌ای است که به مسائل اجتماعی و مسائل مختلف، نگاه نقادانه و منتقدانه دارد. اگر جامعه‌ای به کمدین خود اجازه ندهد نگاه نقادانه و منتقدانه به مسائل داشته باشد کمدی به‌سمت ابتذال می‌رود.

کمدی سالم کمدی متفکرانه است، کمدی که در آن تفکر باشد هرکسی نمی‌پسندد. کمدی متفکرانه به مخاطبش تفکر را انتقال می‌دهد؛ به مخاطبش یاد می‌دهد در مورد مسائلش فکر کند و راه‌حل پیدا کند، این فضا از کمدین گرفته شود که بخواهد این نگاه را به جامعه‌اش انتقال بدهد، کمدی به جایی می‌رود که شما اشاره می‌کنید، همان مسیری که نه‌تن‌ها مخاطب را نمی‌خنداند و سر ذوق نمی‌آورد بلکه به او آسیب هم می‌زند.

سفارشی کارکردن باعث می‌شود نوستالژی ایجاد نشود

آقای خمسه! امروز نه‌تن‌ها سریال‌هایمان بلکه کاراکتر‌های کمدیِ ما هم نمی‌توانند نوستالژی بشوند و در خاطره‌ها بمانند، همچون کاراکتر‌های باباپنجعلی و یا آن شخصیت جالب فضایی در قصه «من زمین را دوست دارم» ابوالحسن داوودی، «آپارتمان شماره ۱۳» و خیلی از موارد دیگر؛ چرا امروز در شخصیت‌پردازی کمدین‌هایمان هم، ماندگاری اتفاق نمی‌افتد؛ مشکل از شخصیت‌پردازی است و یا فیلمنامه؟

اگر کمدی‌نویس، کمدین و طنزپرداز اجازه پیدا نکند که برود به‌سمتی که خودش دوست دارد سفارشی کار می‌کند، سفارشی کار کردن باعث می‌شود نوستالژی ایجاد نشود.

به نویسندگان‌مان اجازه بدهیم در دایره‌های دیگر وارد شوند

امروز سریال‌های ما خصوصاً در تلویزیون نمی‌توانند خیابان خلوت‌کنند، شاید آخرین مرتبه‌هایی که این اتفاق افتاده است، به سریال «پایتخت» برگردد، حالا شاید بگوییم رقبا بیشتر شده‌اند و دسترسی مردم به تماشای سریال‌ها و فیلم‌ها بالا رفته است، اما دیگر مخاطب مثل گذشته حداقل نسبت به سریال‌های تلویزیون این حس‌وحال را پیدا کرده است که منتظر قسمت بعدی‌اش نمی‌ماند…

ما باید به نویسندگان‌مان اجازه بدهیم در دایره‌های دیگر که تا به حال وارد نشده‌اند، وارد شوند، راه‌حل، اینجاست.

دستمزد تلویزیون بد نیست؛ ماجرا چیز دیگری است

آقای خمسه، قبول دارید امروز بازیگران، تهیه‌کنندگان و کارگردانانی که به نمایش خانگی می‌روند و کار می‌کنند بیشتر به‌خاطر دستمزدِ بیشتر است، و یا نکته جای دیگری است؟

اتفاقاً دستمزد تلویزیون بد نیست، به‌نظر من در مدیوم‌های دیگر آن گیرودار‌های صداوسیما را ندارند، دست‌شان بازتر است.

من منتظر کار خوب هستم نه کاری که به جامعه آسیب بزند

شما قائل به آن هستید؟

یک بخش مهمی از آن، این است، اما ما منتظر کار خوب هستیم کاری که به جامعه آسیب نزند. من با خودم می‌گویم؛ اگر چیزی را خراب نمی‌کنی و چیزی را نمی‌سازی حداقل چیزی را خراب نکنی، سریالی که ذهن مخاطب را خراب می‌کند.